Σε απόσταση περίπου 20 χιλ. από την Ιστιαία βρίσκεται η Αιδηψός. Λουτρόπολη με παράδοση για τις ιαματικές πηγές της.

Πέρα από τις ιαματικές λουτροθεραπείες και τα πλήθος ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, η Αιδηψός διαθέτει πολλά εστιατόρια, ταβέρνες, ουζερί, ζαχαροπλαστεία, πιτσαρίες και στέκια για όλες τις ηλικίες . Επίσης υπάρχουν πολλά εμπορικά μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα που λειτουργούν όλες τις ώρες

Μεταξύ των ιδιωτικών υδροθεραπευτηρίων και ξενοδοχείων λειτουργεί και το  «ΘΕΡΜΑΙ ΣΥΛΛΑ», ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία και spa της Ευρώπης όπου το στύλ και η κομψότητα συνδυάζονται με τη χαλάρωση και την αναζωογόνηση.

Στην Αιδηψό επίσης υπάρχει και παιδική βιβλιοθήκη όπου μπορούν να απασχοληθούν δημιουργικά οι μικρές επισκέπτες της περιοχής.






Απόλυτα συνυφασμένη είναι η ταυτότητα και η ιστορία της Αιδηψού με τις θαυματουργικές θερμοπηγές της .

Ακόμη και η ονομασία της, σύμφωνα με τον αρχαίο λεξικογράφο Στέφανο, παραπέμπει στην έννοια της θεραπείας των ανθρώπινων γεννητικών οργάνων (αιδοίον και αιδοία = γεννητικά όργανα) + (άψω εκ του άπτομαι = θεραπεύω δια του αγγίγματος).

Οι θερμοπηγές της Αιδηψού, αν και γνωστές από τη μυθολογία και την προϊστορική εποχή, αξιοποιήθηκαν κατά εποχή της Ρωμαιοκρατίας και μάλιστα κατά τρόπο που κατέστησαν την Αιδηψό τον αρχαιότερο τουριστικό προορισμό της Ευρώπης. «Κοινόν οικητήριον αποδέδεικται των Ελλήνων» μας γράφει ο Πλούταρχος μεταξύ των πολλών που έχει γράψει για την τεράστια ακμή της Λουτρόπολης κατά το διάστημα από το 200 π.Χ. μέχρι και το 300 μ.Χ. τουλάχιστον.

Από την εποχή αυτή και λόγω ταύτισης της Αιδηψού με τον ρωμαϊκό τρόπο ζωής, επήλθε σταδιακή παρακμή, που κατέληξε μετά το 1213 σε πλήρη αφανισμό της λαμπρής Λουτρόπολης.

Η νέα και ραγδαία ανάπτυξη της Λουτρόπολης, ξεκίνησε από τις αρχές του εικοστού αιώνα με πολύ ευοίωνες αρχικά προοπτικές για την Βόρεια Εύβοια, λόγω της ποιότητας των θερμοπηγών και του μοναδικού φυσικού περιβάλλοντος της Αιδηψού. Διάφορες συγκυρίες όμως φρέναραν αργότερα τους ρυθμούς ανάπτυξης, επιτρέποντας σε ευρωπαϊκές λουτροπόλεις υποδεέστερης αξίας της Αιδηψού να απολαμβάνουν σήμερα οικονομικά οφέλη μεγαλύτερα της ποιοτικότερης, αρχαιότερης και ομορφότερης λουτρόπολης της Ευρώπης.

Δείτε  Video του ΔΙΑΥΛΟΣ News με τον Αλέξανδρο Καλέμη (ιστορικού ερευνητή - συγγραφέα) να μιλά για την ιστορία των θερμών πηγών της  Αιδηψού, κάνοντας ΚΛΙΚ ΕΔΩ...

Απολιθωμένο δάσος Κερασιάς.
Χώρος κοντά στην Κερασιά Νηλέως, επί του δρόμου Κερασιάς – Ιστιαίας. Από την περιοχή έχουν ανασκαφεί πλήθος παλαιοντολογικών θησαυρών τόσο χλωρίδας όσο και πανίδας.


Πύργος Δροσίνη.
Πυργόσπιτο (ενετικού τύπου) που χτίστηκε στις Γούβες Αρτεμισίου από τον Τούρκο Ιμπαήμ Αγά στις αρχές του 19ου αιώνα. Μετά την απελευθέρωση αγοράστηκε από την οικογένεια του μεγάλου μας ποιητή Γ. Δροσίνη. Σήμερα έχει συντηρηθεί και φιλοξενεί τοπική λαογραφική συλλογή.


Κάστρο Ωρεών.
Υπολείμματα φρουρίου πάνω από την πόλη. Χτίστηκε επί Ενετοκρατίας σε θεμέλια αρχαιότερης οχύρωσης.


Παναγία Ντινιούς.
Ξωκλήσι της Ιστιαίας χτισμένο σε μαγευτικό πλατανοδάσος, στην μεταξύ Ιστιαίας και Αρτεμισίου περιοχή.


Ταύρος Ωρεών.
Ένα από τα πιο επιβλητικά αγάλματα, που κοσμούσαν την περίλαμπρη αρχαία Ωρεό. Φιλοτεχνήθηκε προς τιμή του Δημητρίου Πολιορκητή κατά την εποχή της Μακεδονικής κυριαρχίας. Βρίσκεται στον περίβολο του ναού της πόλης κοντά στο λιμάνι

Η μονή της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου βρίσκεται στο δήμο Αιδηψού, στη βόρεια Εύβοια.
Είναι χτισμένη στον παλιό οικισμό του Ταξιάρχη, ανάμεσα στις Ροβιές και στα Ήλια, στους πρόποδες του όρους Τελέθριο με θέα στη θάλασσα.

Πρόκειται για μια, σχετικά, νέα γυναικεία μονή. Εκτός από την εκκλησία της Οσίας Ειρήνης, υπάρχει και το παρεκκλήσι του Οσίου Ονουφρίου του ασκητού και του Αγίου Ιώβ του πολυάθλου με θαυμάσιες αγιογραφίες.

Η μονή απέχει από τις Ροβιές 8 χλμ και από τα Λουτρά Αιδηψού 15 χλμ.
Από τα Λουτρά Αιδηψού κατευθυνθείτε προς Ροβιές για 14 χλμ περίπου και στρίψτε αριστερά. Σε 1 χλμ, περίπου, θα βρείτε τη μονή.

Εδώ στην Β. Εύβοια συνηθίσαμε να ζούμε με τα πλεονεκτήματα που αφειδώς μας χάρισε η Φύση και η Ιστορία.

Γίναμε δηλαδή σαν εκείνα τα κακομαθημένα παιδιά, που γεννιούνται σε ένα παλάτι και νομίζοντας πως όλα τα σπίτια είναι σαν το δικό τους, παύουν να το εκτιμούν και να το σέβονται όπως θα έπρεπε.

Απολαμβάνουν την διαμονή τους, αδιαφορώντας για την ιερή υποχρέωση, που έχουν να το παραδώσουν στους επόμενους ενοίκους του, στην ίδια ή σε καλλίτερη κατάσταση από αυτή που το παρέλαβαν. Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό όταν αγνοούν την ιστορία του και δεν εκτιμούν την διακόσμηση του;

Η λύση στο ουσιαστικό αυτό πρόβλημα έρχεται μόνο με τη γνώση της ιστορίας και των πλεονεκτημάτων του σπιτιού μας. Του τόπου μας δηλαδή. Ενός τόπου αξιοζήλευτου και άξιου καλλίτερης μεταχείρισης και αξιολόγησης από αυτή που του επιφυλάξαμε. Με λίγα λόγια πρέπει να γνωρίσουμε τον τόπο μας, όσο και αν αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράξενο.

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειάς μας, σήμερα θα ασχοληθούμε με την Ιστιαία και κάποιες αδικημένες ιστορικά προσωπικότητες, που συνέβαλαν τα μέγιστα στην πολιτισμική ανάπτυξη της πόλης μετά το τέλος της Τουρκοκρατίας.

Αν μιλήσουμε λοιπόν για την οικογένεια των Φιλάρετων.

Αλέξανδρος Καλέμης

ΣΣ: Λίγες ημέρες μετά τα γυρίσματα, ο χώρος του Πύργου καθαρίστηκε απο τη νέα Δημοτική Αρχή, η οποία ανταποκρίθηκε άμεσα στο αίτημα της Ετ. Ευβοϊκών Σπουδών - Τμήμα Ιστιαίας.

Δείτε το Video με την ιστορία του Πύργου Φιλάρετου, κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Ο Νέος Πύργος βρίσκεται πάνω στο δρόμο Iστιαίας - Aιδηψού, σε απόσταση 2 χιλιομέτρων δυτικά από τους Ωρεούς και περίπου 7 χλμ από την Ιστιαία.

Ο ταξιδιώτης που θα επισκεφθεί το Νέο Πύργο θα γοητευθεί απο τη ρυμοτομία του, τη καταπληκτική παραλία του και την αντίθεση της φυσικής ομορφιάς του. Aγαπημένος προορισμός για οικογενειακές διακοπές διαθέτει ταβερνάκια, ουζερί, ζαχαροπλαστεία και μαγαζιά για τις προμήθειές σας.

Ανήκει στο Δήμο Ιστιαίας - Αιδηψού, του οποίου αποτελεί ομώνυμη τοπική κοινότητα και οι κάτοικοί του προέρχονται από την Κωνσταντινούπολη.

Λίγα λόγια για το Νέο Πύργο:

 Μέχρι το 1925 η τοποθεσία στην οποία σήμερα βρίσκεται ο Ν. Πύργος ήταν μια άγρια περιοχή που άφηνε μάλλον αδιάφορους τους κατοίκους των Ωρεών και της Ιστιαίας. Το χωριό ιδρύθηκε το 1924 όταν οι πρόσφυγες που έφθασαν με την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 στην Αιδηψό από το χωριό Πύργος κοντά στην Κωνσταντινούπολη (σήμερα Kemerburgaz), διάλεξαν τον τόπο αυτό για να ριζώσουν και πάλι. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το χωριό και που αγόρασε το κράτος για να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες.

Ο οικισμός ξεκίνησε να χτίζεται το 1925 με σύγχρονες πολεοδομικές προδιαγραφές (οικοδομικά τετράγωνα). Σε λίγα χρόνια η περιοχή μετατραπηκε σε πρότυπη αγρόπολη του Ελληνικού κράτους, ακολουθώντας τις ρωσικές προδιαγραφές των αγροπόλεων. Τα ακαλλιέργητα μέχρι τότε χώματα μετατράπηκαν σε παραγωγικό πόρο για την Β. Εύβοια.

 Ο σύγχρονος Νέος Πύργος βρίσκεται χτισμένος κατά μήκος μιας αμμουδιάς, που υποδέχεται το κύμα του Β. Ευβοϊκού. Σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου από το Νέο Πύργο βρίσκεται η παραλία της Νησιώτισσας.

Σήμερα ο Νέος Πύργος, με 786 κατοίκους (σύμφωνα με την Απογραφή του 2011), είναι σχεδόν ενωμένος με τους Ωρεούς.

Με τα χωριά Ωρεοί, Καστανιώτισσα και Ταξιάρχη συγκροτούν τη Δημοτική Ενότητα Ωρεών (τέως Δήμο Ωρεών), με συνολικό πληθυσμό 3.017 κατοίκους, κατά την Απογραφή του 2011.

Ο Νέος Πύργος διαθέτει πολλά καταλύματα, πολυάριθμες είναι επίσης οι ψαροταβέρνες, οι ψησταριές, τα ουζερί, οι πιτσαρίες, και τα κέντρα διασκέδασης με ζωντανή και μη μουσική.

Το λιμανάκι του μπορεί να φιλοξενήσει μικρά κυρίως σκάφη.


Δείτε Video απο το YouTube

 

Μοναδική παραλία σε ομορφιά, απίστευτη θέα, καταγάλανα νερά και μια πλαζ που θα σας μείνει αξέχαστη !

Την παραλία  Νησιώτισσα θα την συναντήσετε σε περίπου ένα χιλιόμετρο δυτικά του Νέου Πύργου στη Βόρεια Εύβοια, περίπου 15 χλμ από την Ιστιαία.

Πρόκειται πραγματικά για μια από τις πιο όμορφες παραλίες της βόρειας Εύβοιας με θέα το νησάκι και τα ερείπια ενός αρχαίου πύργου στην κορυφή του.

Συγκεκριμένα, στη βραχονησίδα «Μοναστήρι», λίγα μέτρα από την ακτή, υπάρχουν τα ερείπια ενός μεσαιωνικού κτίσματος η χρήση του οποίου δεν είναι ακριβώς γνωστή και χρονολογείται την εποχή της Φραγκοκρατίας, τον 13ο ή τον 14ο αιώνα.

Πιθανόν να ήταν βίγλα αλλά δεν αποκλείεται να πρόκειται για φράγκικο εκκλησάκι ή να ήταν απλά ένας μύλος.

Ο Αυστριακός αρχαιολόγος και έγκυρος μελετητής των οχυρώσεων της Εύβοιας Johannes Koder (1973) θεωρεί ότι πρόκειται για εκκλησία χτισμένη σε δύο διαφορετικές περιόδους.