Η παραλία Χρυσή Ακτή βρίσκεται πριν το Γρεγολίμανο στο δρόμο προς Αγ. Γεώργιο Λιχάδος.

Το μεγαλύτερο κομμάτι της παραλίας το καταλαμβάνει το μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα CLUB MED, αλλά υπάρχει και ένα τμήμα της παραλίας που είναι ελεύθερο.

Πρίν το Club Med στρίβουμε αριστερά σε έναν μικρό χωματόδρομο και στα 200 μ μπροστά μας βρίσκεται η παραλία η οποία είναι από αμμουδιά, έχει ξαπλώστρες, ομπρέλες και beach-bar.

Ο Νέος Πύργος βρίσκεται πάνω στο δρόμο Iστιαίας - Aιδηψού, σε απόσταση 2 χιλιομέτρων δυτικά από τους Ωρεούς και περίπου 7 χλμ από την Ιστιαία.

Ο ταξιδιώτης που θα επισκεφθεί το Νέο Πύργο θα γοητευθεί απο τη ρυμοτομία του, τη καταπληκτική παραλία του και την αντίθεση της φυσικής ομορφιάς του. Aγαπημένος προορισμός για οικογενειακές διακοπές διαθέτει ταβερνάκια, ουζερί, ζαχαροπλαστεία και μαγαζιά για τις προμήθειές σας.

Ανήκει στο Δήμο Ιστιαίας - Αιδηψού, του οποίου αποτελεί ομώνυμη τοπική κοινότητα και οι κάτοικοί του προέρχονται από την Κωνσταντινούπολη.

Λίγα λόγια για το Νέο Πύργο:

 Μέχρι το 1925 η τοποθεσία στην οποία σήμερα βρίσκεται ο Ν. Πύργος ήταν μια άγρια περιοχή που άφηνε μάλλον αδιάφορους τους κατοίκους των Ωρεών και της Ιστιαίας. Το χωριό ιδρύθηκε το 1924 όταν οι πρόσφυγες που έφθασαν με την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 στην Αιδηψό από το χωριό Πύργος κοντά στην Κωνσταντινούπολη (σήμερα Kemerburgaz), διάλεξαν τον τόπο αυτό για να ριζώσουν και πάλι. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το χωριό και που αγόρασε το κράτος για να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες.

Ο οικισμός ξεκίνησε να χτίζεται το 1925 με σύγχρονες πολεοδομικές προδιαγραφές (οικοδομικά τετράγωνα). Σε λίγα χρόνια η περιοχή μετατραπηκε σε πρότυπη αγρόπολη του Ελληνικού κράτους, ακολουθώντας τις ρωσικές προδιαγραφές των αγροπόλεων. Τα ακαλλιέργητα μέχρι τότε χώματα μετατράπηκαν σε παραγωγικό πόρο για την Β. Εύβοια.

 Ο σύγχρονος Νέος Πύργος βρίσκεται χτισμένος κατά μήκος μιας αμμουδιάς, που υποδέχεται το κύμα του Β. Ευβοϊκού. Σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου από το Νέο Πύργο βρίσκεται η παραλία της Νησιώτισσας.

Σήμερα ο Νέος Πύργος, με 786 κατοίκους (σύμφωνα με την Απογραφή του 2011), είναι σχεδόν ενωμένος με τους Ωρεούς.

Με τα χωριά Ωρεοί, Καστανιώτισσα και Ταξιάρχη συγκροτούν τη Δημοτική Ενότητα Ωρεών (τέως Δήμο Ωρεών), με συνολικό πληθυσμό 3.017 κατοίκους, κατά την Απογραφή του 2011.

Ο Νέος Πύργος διαθέτει πολλά καταλύματα, πολυάριθμες είναι επίσης οι ψαροταβέρνες, οι ψησταριές, τα ουζερί, οι πιτσαρίες, και τα κέντρα διασκέδασης με ζωντανή και μη μουσική.

Το λιμανάκι του μπορεί να φιλοξενήσει μικρά κυρίως σκάφη.


Δείτε Video απο το YouTube

 

Για 3.500 και πλέον χρόνια, η ιστορική παρουσία της Βόρειας Εύβοιας στις εξελίξεις του παγκόσμιου πολιτισμού δεν είναι μόνο αδιάκοπα συνεχής, αλλά και πρωταγωνιστική .

Συνεχίζοντας αυτή την παράδοση, η νεότερη ιστορία δεν ήταν δυνατόν να αφήσει μακριά από τους προβολείς του προσκηνίου της τη Βόρεια Εύβοια.

Ξεκινάμε λοιπόν με ένα από τα πιο νέα ιστορικά μνημεία της. Δεν είναι άλλο από το Ναυτικό Οχυρό Βορείου Ευβοϊκού (Ν.Ο.Β.Ε.) ή αλλιώς το «Οχυρό των Γουβών» όπως το ξέρουμε εμείς οι ντόπιοι.

Μια ιστορία (1937-1945) γκρίζα και σύντομη, όπως όλες οι ιστορίες του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, που άφησε όμως ανεξίτηλα σημάδια στο βιβλίο της βορειοευβοϊκής ιστορίας.

Δείτε το VIDEO απο το ΔΙΑΥΛΟΣ News με τον Ιστορικό ερευνητή - συγγραφέα Αλέξανδρο Καλέμη, με την ιστορία των οχυρών, κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Ένα μοναδικό έργο του αρχαιοελληνικού κόσμου, που ακόμα και σήμερα κρατά «αιχμάλωτο» τον θεατή του με την ομορφιά της πλαστικότητάς του και με την «ζωντάνια» της φόρμας του στο πεντελικό μάρμαρο.

Ο Ταύρος των Ωρεών βρέθηκε τον Αύγουστο του 1965, στη θάλασσα, κατά τη διάρκεια εργασιών επέκτασης του
λιμανιού. Η τοποθέτηση του στο βάθρο ολοκληρώθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1966.

Πρόκειται για ένα ολόγλυφο ανάθημα φυσικού μεγέθους που παριστάνει ταύρο σε στάση επίθεσης. Είναι κατασκευασμένος από λευκό πεντελικό μάρμαρο και ζυγίζει περίπου 4,8 τόνους.
Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε όγκο και βάρος γλυπτά που έχουν βρεθεί στον ελλαδικό χώρο.
Ο αρχαίος γλύπτης επεξεργάστηκε έναν αρχικό όγκο μαρμάρου περίπου 8 τόνων.
Οι διαστάσεις του γλυπτού είναι 3,20 μ. μήκος, σωζόμενο ύψος 1,30 μ. και πλάτος 0,75 μ.
Οι διαστάσεις του βάθρου είναι 3,20 μ. μήκος, 1,30 μ. ύψος και 1,15 μ. πλάτος.




Η πίσω αθέατη πλευρά του ταύρου είναι ημίεργη. Το γλυπτό σώζεται σχεδόν ακέραιο, με εξαίρεση τα ένθετα κέρατα (που ήταν κατασκευασμένα από άλλο υλικό, πιθανότατα από μάρμαρο άλλου χρώματος), τμήμα της ουράς και τα πόδια, τα οποία έχουν σπάσει από τον μηρό και κάτω, προφανώς γιατί δεν είχαν την ίδια αντοχή με το συμπαγές υπόλοιπο σώμα, κατά την πτώση του στη θάλασσα. Τα μέλη αυτά δεν έχουν βρεθεί.

Ο Ταύρος είχε αποδοθεί με εξαιρετική φυσικότητα και ζωντάνια. Πρόκειται για δημιούργημα σπουδαίου καλλιτέχνη.

Η κατασκευή του χρονολογείται στον 4ο π.Χ. αιώνα και κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκε σε κάποιο αττικό εργαστήριο και έπειτα μεταφέρθηκε στους Ωρεούς.
Ενδεχομένως, ήταν ανάθημα σε ιερό ή ίσως κοσμούσε κάποιο ταφικό μνημείο ενός επιφανούς πολίτη των Ωρεών.
Μια τρίτη εκδοχή είναι ότι υπήρξε το σύμβολο της αρχαίας πόλης ή αποτελούσε αφιέρωμα στην ίδρυση της Ευβοϊκής συμπολιτείας, σύμβολο ολόκληρης της Εύβοιας, εκπρόσωπο της τέχνης και της δύναμης του νησιού.

(το κείμενο είναι απο την ιστοσελίδα των Ωρεών www.oreoi.gr  )

Στους πρόποδες του όρους Καβαλάρης σε υψόμετρο 927 μέτρα, και σε απόσταση 20 περίπου χιλιόμετρα βόρεια της Λίμνης και 15 χλμ. από τις Ροβιές βρίσκεται η ανδρική μονή του Οσίου Δαβίδ αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.

Στο ναό φυλάσσονται τα θαυματουργά οστά του οσίου Δαβίδ, το θυμιατό και το πετραχήλι του καθώς και άλλα κειμήλια.
Στα νότια της Μονής, υπάρχει το "Ασκητήριο" του Οσίου Δαβίδ, μια μικρή σπηλιά μέσα σε ένα βράχο, και το παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους.
Εκτός του χώρου της αυλής υπάρχουν πολλά εκκλησάκια στη μνήμη διάφορων Αγίων.

Ενδιαφέρον είναι το υπόγειο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων το οποίο είναι ζωγραφισμένο με θαυμάσιες αγιογραφίες του 17ου αιώνα και το οποίο στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας λειτουργούσε ως κρυφό σχολειό.
Η Μονή γιορτάζει στις 6 Αυγούστου και την 1η Νοεμβρίου.
Η διαδρομή αυτή μπορεί να συνδυασθεί με επίσκεψη στους καταρράκτες του Δρυμώνα που απέχουν περίπου 2 χιλ.

Δείτε το Video που ακολουθεί (απο το ΔΙΑΥΛΟΣ News).

Ο Πύργος Δροσίνη, στις Γούβες, είναι κτισμένος πάνω σε βραχώδες ύψωμα, στο κέντρο σχεδόν του χωριού.

Είναι διώροφο κτίσμα με πέτρινους τοίχους πάχους 1 μέτρου. Στις δύο αντιδιαμετρικές γωνίες του υπάρχουν δύο κυλινδρικοί πύργοι που δίνουν στο κτίσμα μια αρκετά ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα όψη.

Ιστορία

Ο πύργος κτίστηκε τα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα -μάλλον τη δεκαετία του 1810- από τον τότε Τούρκο ιδιοκτήτη του, Ιμπραήμ Αγά που είχε φήμη αιμοσταγούς τυράννου. Αρχιμάστορας ήταν ο σκλάβος Αχμέτ, ο οποίος μετά το τέλος της ανέγερσης, όπως λέει ο θρύλος, σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών του αφέθηκε ελεύθερος.

Μετά την απελευθέρωση, το 1831, ο Τούρκος πούλησε όλο του το τσιφλίκι στις Γούβες στους Αλέξανδρο Δεσύλλα και Βαπτιστή Δρόσο. Το 1833 ο πύργος πουλήθηκε στον Κωνσταντίνο Πετροκόκκινο, παππού εκ μητρός του Γεωργίου Δροσίνη (1859-1852). Ο λογοτέχνης (που, σημειωτέον, γεννήθηκε στην Πλάκα) πρέπει να πέρασε κάποια νεανικά καλοκαίρια, μεταξύ 1876 και 1882, στον πύργο, όπως φαίνεται από μεταγενέστερα γραπτά του («Αγροτικαί Επιστολαί», «Το Μοιρολόι της Όμορφης»).

Μετά το 1882, η ιδιοκτησία του τσιφλικιού πέρασε στους κατοίκους-ακτήμονες της περιοχής και, την ίδια πάνω-κάτω εποχή, ο πύργος περιήλθε στην ιδιοκτησία του ιερέα του χωριού Σταύρου Παπαϊωάννου και εν συνεχεία στους απογόνους του. Κάποια στιγμή πέρασε στην Κοινότητα Γουβών. Για πολλά χρόνια παρέμεινε εγκαταλειμμένος ενώ συνοδευόταν από τη φήμη ότι ήταν στοιχειωμένος από τα θύματα του Ιμπραήμ Αγά.

Είχε κριθεί διατηρητέο οίκημα ήδη από το 1977 (ΦΕΚ. 417/ 29.04.77). Για κανα δυο χρόνια μετά το 2013 ένα μεγάλο πανό με τη λέξη «ΒΟΗΘΕΙΑ» ήταν κρεμασμένο από το παράθυρο του πρώτου ορόφου.

Τελικά ο πύργος ανακαινίσθηκε το 2015. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Ιστιαίας - Αιδηψού και λειτουργεί ως μουσείο, στεγάζοντας μια ενδιαφέρουσα λαογραφική συλλογή.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Ο πύργος αποτελείται από ένα κεντρικό, διώροφο, ορθογώνιο οικοδόμημα με εσωτερικές διαστάσεις 5✖5 μ περίπου. Το πάχος των τοίχων είναι γύρω στο 1 μέτρο. Οι δύο γωνίες του κτιρίου, η νοτιοδυτική και η βορειοανατολική, έχουν διαμορφωθεί σε στρογγυλούς πύργους με τυφεκιοθυρίδες.

Η περίμετρος του ΝΔ πύργου είναι 12μ και του ΒΑ πύργου είναι 9μ.

Σε διάφορες ιστοσελίδες αναγράφεται ότι το εμβαδόν του πύργου είναι 100 τ.μ. Μάλλον πρόκειται για κατά προσέγγιση υπολογισμό των εσωτερικών χώρων του πύργου, και στους δύο ορόφους συμπεριλαμβανομένων των πυργίσκων.
Ο πύργος είναι χτισμένος με αργολιθοδομή χωρίς εξωτερικό επίχρισμα. Η στέγη είναι κεραμοσκεπή, τόσο του κυρίως κτίσματος όσο και των γωνιακών πύργων.

Στην αρχική μορφή του πύργου, η κυρία είσοδος του πύργου ήταν στον δεύτερο όροφο και ήταν προσβάσιμη από πέτρινη εξωτερική σκάλα εφαπτομένη του ΝΔ πυργίσκου. Η είσοδος αυτή και η σκάλα υπάρχουν ακόμα αλλά τώρα υπάρχει και μια είσοδος στο ισόγειο.

Ο πύργος έχει ανακαινιστεί πρόσφατα χωρία να αλλοιωθούν τα χαρακτηριστικά της εποχής στην οποία ανήκει.

(Το κείμενο είναι απο την ιστοσελίδα  https://www.kastra.eu   )