Ο Νέος Πύργος βρίσκεται πάνω στο δρόμο Iστιαίας - Aιδηψού, σε απόσταση 2 χιλιομέτρων δυτικά από τους Ωρεούς και περίπου 7 χλμ από την Ιστιαία.

Ο ταξιδιώτης που θα επισκεφθεί το Νέο Πύργο θα γοητευθεί απο τη ρυμοτομία του, τη καταπληκτική παραλία του και την αντίθεση της φυσικής ομορφιάς του. Aγαπημένος προορισμός για οικογενειακές διακοπές διαθέτει ταβερνάκια, ουζερί, ζαχαροπλαστεία και μαγαζιά για τις προμήθειές σας.

Ανήκει στο Δήμο Ιστιαίας - Αιδηψού, του οποίου αποτελεί ομώνυμη τοπική κοινότητα και οι κάτοικοί του προέρχονται από την Κωνσταντινούπολη.

Λίγα λόγια για το Νέο Πύργο:

 Μέχρι το 1925 η τοποθεσία στην οποία σήμερα βρίσκεται ο Ν. Πύργος ήταν μια άγρια περιοχή που άφηνε μάλλον αδιάφορους τους κατοίκους των Ωρεών και της Ιστιαίας. Το χωριό ιδρύθηκε το 1924 όταν οι πρόσφυγες που έφθασαν με την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 στην Αιδηψό από το χωριό Πύργος κοντά στην Κωνσταντινούπολη (σήμερα Kemerburgaz), διάλεξαν τον τόπο αυτό για να ριζώσουν και πάλι. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το χωριό και που αγόρασε το κράτος για να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες.

Ο οικισμός ξεκίνησε να χτίζεται το 1925 με σύγχρονες πολεοδομικές προδιαγραφές (οικοδομικά τετράγωνα). Σε λίγα χρόνια η περιοχή μετατραπηκε σε πρότυπη αγρόπολη του Ελληνικού κράτους, ακολουθώντας τις ρωσικές προδιαγραφές των αγροπόλεων. Τα ακαλλιέργητα μέχρι τότε χώματα μετατράπηκαν σε παραγωγικό πόρο για την Β. Εύβοια.

 Ο σύγχρονος Νέος Πύργος βρίσκεται χτισμένος κατά μήκος μιας αμμουδιάς, που υποδέχεται το κύμα του Β. Ευβοϊκού. Σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου από το Νέο Πύργο βρίσκεται η παραλία της Νησιώτισσας.

Σήμερα ο Νέος Πύργος, με 786 κατοίκους (σύμφωνα με την Απογραφή του 2011), είναι σχεδόν ενωμένος με τους Ωρεούς.

Με τα χωριά Ωρεοί, Καστανιώτισσα και Ταξιάρχη συγκροτούν τη Δημοτική Ενότητα Ωρεών (τέως Δήμο Ωρεών), με συνολικό πληθυσμό 3.017 κατοίκους, κατά την Απογραφή του 2011.

Ο Νέος Πύργος διαθέτει πολλά καταλύματα, πολυάριθμες είναι επίσης οι ψαροταβέρνες, οι ψησταριές, τα ουζερί, οι πιτσαρίες, και τα κέντρα διασκέδασης με ζωντανή και μη μουσική.

Το λιμανάκι του μπορεί να φιλοξενήσει μικρά κυρίως σκάφη.


Δείτε Video απο το YouTube

 

Το μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Κυνηγετικού Συλλόγου Ιστιαίας έχει το προνόμιο να φιλοξενεί έναν σπάνιο φυσικό πλούτο και να θεωρείται ως ένα από τα πληρέστερα μουσεία του είδους του στη χώρα μας.  

Σκοπός του μουσείου είναι η συμβολή του στην προστασία του δασικού και θηραματικού πλούτου και γενικότερα του φυσικού περιβάλλοντος, μέσω επιστημονικών δραστηριοτήτων (εκθέσεων, διαλέξεων και άλλων εκδηλώσεων) περιβαλλοντικού χαρακτήρα.

Ένας από τους βασικότερους στόχους του είναι η ενημέρωση των παιδιών για τον πλούτο της ελληνικής φύσης και τους σημερινούς κινδύνους υποβάθμισης αυτής της πολύτιμης εθνικής κληρονομιάς.

      

Ακολουθώντας την διαδρομή από την Ιστιαία, για την Βορειανατολική πλευρά του νησιού, προς το Πευκί, Γούβες, και Βασιλικά, μετά το χωριό Νέα Σινασό στην δεξιά πλευρά του δρόμου, συναντάμε μια διασταύρωση.

Αφού στρίψουμε και διανύσουμε μια απόσταση περίπου 1800 μέτρα, περνώντας ανάμεσα σε περιβόλια με ελιές, και μικρούς λόφους, φτάνουμε σε μια μικρή κοιλάδα και εκεί περιτριγυρισμένο από ψηλά πλατάνια, κυπαρίσσια, κτισμένο σε επιβλητικό σημείο βρίσκετε το Εκκλησάκι της Παναγίας Ντίνιους που βρίσκεται μέσα σε ιδιωτική έκταση που ανάγεται στα χρόνια της ύστερης τουρκοκρατίας, ενώ βρίσκεται κοντά στην περιοχή Κεφάλες που έχει πλούσιο αρχαιολογικό ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με τους ντόπιους κατοίκους ένας βοσκός είδε μια λάμψη μέσα σε θάμνο, όταν πήγε κοντά είδε την εικόνα και στο σημείο αυτό έχει χτιστεί το Εκκλησάκι, αρχικά αφιερωμένο στην Αγία Αικατερίνη όμως άγνωστο πότε ακριβώς, αλλά το 1951 γκρεμίστηκε και στη θέση του χτίστηκε το σημερινό Εκκλησάκι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

Σύμφωνα με την παράδοση της περιοχής ένας Τούρκος Οθωμανός στρατιώτης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, πυροβόλησε την εικόνα, στην προσπάθειά του να σκοτώσει κάποιον Έλληνα που κυνηγούσε και που αυτός κρύφτηκε πίσω από την εικόνα να προστατευθεί, όμως η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας «επέστρεψε» τη σφαίρα πίσω στον στρατιώτη, τον βρήκε στο κεφάλι και τον σκότωσε.

Η εκδοχή αυτή ενισχύεται από την ύπαρξη του σημείου της βολής του πυροβόλου όπλου του Τούρκου στο πρόσωπο της Παναγίας και ειδικότερα στο Μέτωπο όπου υπάρχει ακόμη το σημάδι.

Η «επιστροφή» της σφαίρας, έδωσε το όνομα στην Παναγία που ονομάστηκε Παναγία Ντινιούς ή Ντονιούς από την τουρκική λέξη ”Donus” που σημαίνει «επιστροφή», δηλαδή Παναγία της επιστροφής.

Υπάρχουν και άλλες εκδοχές του θρύλου αυτού που καταλήγουν όμως σε γενικές γραμμές στο ίδιο αποτέλεσμα, ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι στην εικόνα κάτω από το επάργυρο κάλυμμα υπάρχει η επιγραφή «Παναγία η Ελεούσα».


Σύμφωνα με εκτιμήσεις η θαυματουργή εικόνα μπορεί να έχει αγιογραφηθεί ακόμα και τον 11ο αιώνα, ή να είναι λίγο μεταγενέστερη (μεταξύ του 14ου ή 16ου αιώνα), αλλά φιλοτεχνημένη ξανά επάνω σε μία προηγούμενη εικόνα που ανάγεται στον 10ο ή 11ο αιώνα.

Η εικόνα συντηρήθηκε το 1972 από τον αγιογράφο κ. Νίκο Κάϊλα στην Αθήνα όπου σύμφωνα με αυτόν: Υπάρχει ένα επίστρωμα γύψινο και έχουν χρησιμοποιηθεί για την αγιογράφησή της χρώματα αναμεμειγμένα σε κροκάδι αυγού, όπως σε όλες τις παλιές φορητές εικόνες.

Θυμίζει έντονα Μακεδονικές Εικόνες με ευρεία φόρμα, σκληρή πτυχολογία και λαϊκή έκφραση ενώ έχει μνήμες παμπάλαιες και ελαφρά διακοσμητική διάθεση.

Το πρόσωπο της Παναγίας δεν είναι το αρχικό αλλά το δεύτερο και μάλλον υπήρχε και τρίτο πρόσωπο από κάλυμμα με τσίγκο το οποίο έχει αφαιρεθεί.

Το αρχικό καταστράφηκε είτε από άγνοια των χριστιανών που προσπαθούσαν να αποκτήσουν ένα κομματάκι της Εικόνας για φυλαχτό, είτε από το γυάλισμα του καλύμματος κατά το οποίο χρησιμοποιούσαν σόδα ή στάχτη κτλ.

Το επάργυρο κάλυμμα της Εικόνας προξένησε μεγάλη ζημιά στην εικόνα και έχει γίνει και παλαιότερα κάποια επιζωγράφιση, ιδίως στα σημεία από τα δεξιά της Παναγίας.

Μετά το σχετικό καθάρισμα της εικόνας ήλθε σε φως και η ονομασία της που είναι: «Η ΟΔΗΓΗΤΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ» και υπάρχει πλούσια παράδοση για τα θαύματα ή ακόμα και για εμφανίσεις της Παναγίας.

Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και εορτάζει στις 23 Αυγούστου, ημέρα απόδοσης της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου όπου στην πανήγυρη συρρέουν πολλοί επισκέπτες και τα αφιερώματα επάνω στην εικόνα μαρτυρούν τη θαυματουργική δράση της.

Κατά την καλοκαιρινή περίοδο μπορείτε να την επισκεφτείτε καθημερινά, ενώ από τον Οκτώβριο έως το Πάσχα, κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή.

(το κείμενο είναι απο την ιστοσελίδα http://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.com  )

Εδώ στην Β. Εύβοια συνηθίσαμε να ζούμε με τα πλεονεκτήματα που αφειδώς μας χάρισε η Φύση και η Ιστορία.

Γίναμε δηλαδή σαν εκείνα τα κακομαθημένα παιδιά, που γεννιούνται σε ένα παλάτι και νομίζοντας πως όλα τα σπίτια είναι σαν το δικό τους, παύουν να το εκτιμούν και να το σέβονται όπως θα έπρεπε.

Απολαμβάνουν την διαμονή τους, αδιαφορώντας για την ιερή υποχρέωση, που έχουν να το παραδώσουν στους επόμενους ενοίκους του, στην ίδια ή σε καλλίτερη κατάσταση από αυτή που το παρέλαβαν. Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό όταν αγνοούν την ιστορία του και δεν εκτιμούν την διακόσμηση του;

Η λύση στο ουσιαστικό αυτό πρόβλημα έρχεται μόνο με τη γνώση της ιστορίας και των πλεονεκτημάτων του σπιτιού μας. Του τόπου μας δηλαδή. Ενός τόπου αξιοζήλευτου και άξιου καλλίτερης μεταχείρισης και αξιολόγησης από αυτή που του επιφυλάξαμε. Με λίγα λόγια πρέπει να γνωρίσουμε τον τόπο μας, όσο και αν αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράξενο.

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειάς μας, σήμερα θα ασχοληθούμε με την Ιστιαία και κάποιες αδικημένες ιστορικά προσωπικότητες, που συνέβαλαν τα μέγιστα στην πολιτισμική ανάπτυξη της πόλης μετά το τέλος της Τουρκοκρατίας.

Αν μιλήσουμε λοιπόν για την οικογένεια των Φιλάρετων.

Αλέξανδρος Καλέμης

ΣΣ: Λίγες ημέρες μετά τα γυρίσματα, ο χώρος του Πύργου καθαρίστηκε απο τη νέα Δημοτική Αρχή, η οποία ανταποκρίθηκε άμεσα στο αίτημα της Ετ. Ευβοϊκών Σπουδών - Τμήμα Ιστιαίας.

Δείτε το Video με την ιστορία του Πύργου Φιλάρετου, κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Στη Μονή Γαλατάκη η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο (θαλασσινό προστάτη και αντικαταστάτη κατά κάποιο τρόπο του Ποσειδώνα), θα μπορέσετε να απολαύσετε την απόλυτη αρμονία του υγρού στοιχείου με την φύση.

Βρίσκεται σε μία πραγματικά μαγευτική τοποθεσία οροπεδινή 200 μέτρα ψηλότερα από την θάλασσα έχοντας έτσι εξαίσια θέα προς τον Ευβοϊκό αλλά και τις ακτές της απέναντι ευρισκόμενης Βοιωτίας.
Η μονή Γαλατάκη ήταν ανδρική. Από το 1946 όμως μετατράπηκε σε γυναικεία.

Γιορτάζει στην επίσημη γιορτή του Αγίου Νικολάου, στις 6 Δεκεμβρίου, αλλά και την 20η Μαΐου, επέτειο της ανακομιδής των λειψάνων του.
Την ημέρα αυτή πανηγυρίζει η Μονή μέσα στο καταπράσινο μαγευτικό ανοιξιάτικο τοπίο, τέτοιο σαν κι αυτά που μόνο το νησί της Εύβοιας ξέρει να προσφέρει.

Ακόμη στην περιοχή Γαλατάκη οι ερημικές παραλίες κάτω από την Μονή με τα υπέροχα πεύκα που ακουμπούν στην θάλασσα, θα σας μείνει πραγματικά αξέχαστη.