Για 3.500 και πλέον χρόνια, η ιστορική παρουσία της Βόρειας Εύβοιας στις εξελίξεις του παγκόσμιου πολιτισμού δεν είναι μόνο αδιάκοπα συνεχής, αλλά και πρωταγωνιστική .

Συνεχίζοντας αυτή την παράδοση, η νεότερη ιστορία δεν ήταν δυνατόν να αφήσει μακριά από τους προβολείς του προσκηνίου της τη Βόρεια Εύβοια.

Ξεκινάμε λοιπόν με ένα από τα πιο νέα ιστορικά μνημεία της. Δεν είναι άλλο από το Ναυτικό Οχυρό Βορείου Ευβοϊκού (Ν.Ο.Β.Ε.) ή αλλιώς το «Οχυρό των Γουβών» όπως το ξέρουμε εμείς οι ντόπιοι.

Μια ιστορία (1937-1945) γκρίζα και σύντομη, όπως όλες οι ιστορίες του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, που άφησε όμως ανεξίτηλα σημάδια στο βιβλίο της βορειοευβοϊκής ιστορίας.

Δείτε το VIDEO απο το ΔΙΑΥΛΟΣ News με τον Ιστορικό ερευνητή - συγγραφέα Αλέξανδρο Καλέμη, με την ιστορία των οχυρών, κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Ένα μοναδικό έργο του αρχαιοελληνικού κόσμου, που ακόμα και σήμερα κρατά «αιχμάλωτο» τον θεατή του με την ομορφιά της πλαστικότητάς του και με την «ζωντάνια» της φόρμας του στο πεντελικό μάρμαρο.

Ο Ταύρος των Ωρεών βρέθηκε τον Αύγουστο του 1965, στη θάλασσα, κατά τη διάρκεια εργασιών επέκτασης του
λιμανιού. Η τοποθέτηση του στο βάθρο ολοκληρώθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1966.

Πρόκειται για ένα ολόγλυφο ανάθημα φυσικού μεγέθους που παριστάνει ταύρο σε στάση επίθεσης. Είναι κατασκευασμένος από λευκό πεντελικό μάρμαρο και ζυγίζει περίπου 4,8 τόνους.
Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε όγκο και βάρος γλυπτά που έχουν βρεθεί στον ελλαδικό χώρο.
Ο αρχαίος γλύπτης επεξεργάστηκε έναν αρχικό όγκο μαρμάρου περίπου 8 τόνων.
Οι διαστάσεις του γλυπτού είναι 3,20 μ. μήκος, σωζόμενο ύψος 1,30 μ. και πλάτος 0,75 μ.
Οι διαστάσεις του βάθρου είναι 3,20 μ. μήκος, 1,30 μ. ύψος και 1,15 μ. πλάτος.




Η πίσω αθέατη πλευρά του ταύρου είναι ημίεργη. Το γλυπτό σώζεται σχεδόν ακέραιο, με εξαίρεση τα ένθετα κέρατα (που ήταν κατασκευασμένα από άλλο υλικό, πιθανότατα από μάρμαρο άλλου χρώματος), τμήμα της ουράς και τα πόδια, τα οποία έχουν σπάσει από τον μηρό και κάτω, προφανώς γιατί δεν είχαν την ίδια αντοχή με το συμπαγές υπόλοιπο σώμα, κατά την πτώση του στη θάλασσα. Τα μέλη αυτά δεν έχουν βρεθεί.

Ο Ταύρος είχε αποδοθεί με εξαιρετική φυσικότητα και ζωντάνια. Πρόκειται για δημιούργημα σπουδαίου καλλιτέχνη.

Η κατασκευή του χρονολογείται στον 4ο π.Χ. αιώνα και κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκε σε κάποιο αττικό εργαστήριο και έπειτα μεταφέρθηκε στους Ωρεούς.
Ενδεχομένως, ήταν ανάθημα σε ιερό ή ίσως κοσμούσε κάποιο ταφικό μνημείο ενός επιφανούς πολίτη των Ωρεών.
Μια τρίτη εκδοχή είναι ότι υπήρξε το σύμβολο της αρχαίας πόλης ή αποτελούσε αφιέρωμα στην ίδρυση της Ευβοϊκής συμπολιτείας, σύμβολο ολόκληρης της Εύβοιας, εκπρόσωπο της τέχνης και της δύναμης του νησιού.

(το κείμενο είναι απο την ιστοσελίδα των Ωρεών www.oreoi.gr  )

Μοναδική παραλία σε ομορφιά, απίστευτη θέα, καταγάλανα νερά και μια πλαζ που θα σας μείνει αξέχαστη !

Την παραλία  Νησιώτισσα θα την συναντήσετε σε περίπου ένα χιλιόμετρο δυτικά του Νέου Πύργου στη Βόρεια Εύβοια, περίπου 15 χλμ από την Ιστιαία.

Πρόκειται πραγματικά για μια από τις πιο όμορφες παραλίες της βόρειας Εύβοιας με θέα το νησάκι και τα ερείπια ενός αρχαίου πύργου στην κορυφή του.

Συγκεκριμένα, στη βραχονησίδα «Μοναστήρι», λίγα μέτρα από την ακτή, υπάρχουν τα ερείπια ενός μεσαιωνικού κτίσματος η χρήση του οποίου δεν είναι ακριβώς γνωστή και χρονολογείται την εποχή της Φραγκοκρατίας, τον 13ο ή τον 14ο αιώνα.

Πιθανόν να ήταν βίγλα αλλά δεν αποκλείεται να πρόκειται για φράγκικο εκκλησάκι ή να ήταν απλά ένας μύλος.

Ο Αυστριακός αρχαιολόγος και έγκυρος μελετητής των οχυρώσεων της Εύβοιας Johannes Koder (1973) θεωρεί ότι πρόκειται για εκκλησία χτισμένη σε δύο διαφορετικές περιόδους.

Σε απόσταση περίπου 20 χιλ. από την Ιστιαία βρίσκεται η Αιδηψός. Λουτρόπολη με παράδοση για τις ιαματικές πηγές της.

Πέρα από τις ιαματικές λουτροθεραπείες και τα πλήθος ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, η Αιδηψός διαθέτει πολλά εστιατόρια, ταβέρνες, ουζερί, ζαχαροπλαστεία, πιτσαρίες και στέκια για όλες τις ηλικίες . Επίσης υπάρχουν πολλά εμπορικά μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα που λειτουργούν όλες τις ώρες

Μεταξύ των ιδιωτικών υδροθεραπευτηρίων και ξενοδοχείων λειτουργεί και το  «ΘΕΡΜΑΙ ΣΥΛΛΑ», ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία και spa της Ευρώπης όπου το στύλ και η κομψότητα συνδυάζονται με τη χαλάρωση και την αναζωογόνηση.

Στην Αιδηψό επίσης υπάρχει και παιδική βιβλιοθήκη όπου μπορούν να απασχοληθούν δημιουργικά οι μικρές επισκέπτες της περιοχής.






Απόλυτα συνυφασμένη είναι η ταυτότητα και η ιστορία της Αιδηψού με τις θαυματουργικές θερμοπηγές της .

Ακόμη και η ονομασία της, σύμφωνα με τον αρχαίο λεξικογράφο Στέφανο, παραπέμπει στην έννοια της θεραπείας των ανθρώπινων γεννητικών οργάνων (αιδοίον και αιδοία = γεννητικά όργανα) + (άψω εκ του άπτομαι = θεραπεύω δια του αγγίγματος).

Οι θερμοπηγές της Αιδηψού, αν και γνωστές από τη μυθολογία και την προϊστορική εποχή, αξιοποιήθηκαν κατά εποχή της Ρωμαιοκρατίας και μάλιστα κατά τρόπο που κατέστησαν την Αιδηψό τον αρχαιότερο τουριστικό προορισμό της Ευρώπης. «Κοινόν οικητήριον αποδέδεικται των Ελλήνων» μας γράφει ο Πλούταρχος μεταξύ των πολλών που έχει γράψει για την τεράστια ακμή της Λουτρόπολης κατά το διάστημα από το 200 π.Χ. μέχρι και το 300 μ.Χ. τουλάχιστον.

Από την εποχή αυτή και λόγω ταύτισης της Αιδηψού με τον ρωμαϊκό τρόπο ζωής, επήλθε σταδιακή παρακμή, που κατέληξε μετά το 1213 σε πλήρη αφανισμό της λαμπρής Λουτρόπολης.

Η νέα και ραγδαία ανάπτυξη της Λουτρόπολης, ξεκίνησε από τις αρχές του εικοστού αιώνα με πολύ ευοίωνες αρχικά προοπτικές για την Βόρεια Εύβοια, λόγω της ποιότητας των θερμοπηγών και του μοναδικού φυσικού περιβάλλοντος της Αιδηψού. Διάφορες συγκυρίες όμως φρέναραν αργότερα τους ρυθμούς ανάπτυξης, επιτρέποντας σε ευρωπαϊκές λουτροπόλεις υποδεέστερης αξίας της Αιδηψού να απολαμβάνουν σήμερα οικονομικά οφέλη μεγαλύτερα της ποιοτικότερης, αρχαιότερης και ομορφότερης λουτρόπολης της Ευρώπης.

Δείτε  Video του ΔΙΑΥΛΟΣ News με τον Αλέξανδρο Καλέμη (ιστορικού ερευνητή - συγγραφέα) να μιλά για την ιστορία των θερμών πηγών της  Αιδηψού, κάνοντας ΚΛΙΚ ΕΔΩ...

Η παραλία Χρυσή Ακτή βρίσκεται πριν το Γρεγολίμανο στο δρόμο προς Αγ. Γεώργιο Λιχάδος.

Το μεγαλύτερο κομμάτι της παραλίας το καταλαμβάνει το μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα CLUB MED, αλλά υπάρχει και ένα τμήμα της παραλίας που είναι ελεύθερο.

Πρίν το Club Med στρίβουμε αριστερά σε έναν μικρό χωματόδρομο και στα 200 μ μπροστά μας βρίσκεται η παραλία η οποία είναι από αμμουδιά, έχει ξαπλώστρες, ομπρέλες και beach-bar.

Στους πρόποδες του όρους Καβαλάρης σε υψόμετρο 927 μέτρα, και σε απόσταση 20 περίπου χιλιόμετρα βόρεια της Λίμνης και 15 χλμ. από τις Ροβιές βρίσκεται η ανδρική μονή του Οσίου Δαβίδ αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.

Στο ναό φυλάσσονται τα θαυματουργά οστά του οσίου Δαβίδ, το θυμιατό και το πετραχήλι του καθώς και άλλα κειμήλια.
Στα νότια της Μονής, υπάρχει το "Ασκητήριο" του Οσίου Δαβίδ, μια μικρή σπηλιά μέσα σε ένα βράχο, και το παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους.
Εκτός του χώρου της αυλής υπάρχουν πολλά εκκλησάκια στη μνήμη διάφορων Αγίων.

Ενδιαφέρον είναι το υπόγειο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων το οποίο είναι ζωγραφισμένο με θαυμάσιες αγιογραφίες του 17ου αιώνα και το οποίο στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας λειτουργούσε ως κρυφό σχολειό.
Η Μονή γιορτάζει στις 6 Αυγούστου και την 1η Νοεμβρίου.
Η διαδρομή αυτή μπορεί να συνδυασθεί με επίσκεψη στους καταρράκτες του Δρυμώνα που απέχουν περίπου 2 χιλ.

Δείτε το Video που ακολουθεί (απο το ΔΙΑΥΛΟΣ News).